Enrico is 'n Filippyn en dit is sy eerste besoek aan Suid-Afrika. Hy's 'n jong man vol lewenslus en energie en vir hom was die afgelope tyd op sy skip 'n reuse avontuur. Dis sy nooiensvaart en volgens hom die begin van 'n baie belowende loopbaan as seeman.
Dit word jou hele bestaan... Jy is 'n wêreldburger en tog is jou bestaan ingekluister en beperk tot binne die vier yster mure van jou kajuit. Week na week maak jy vlugtig kennis met 'n nuwe wêrelddeel net om weer binne 'n paar uur in isolasie vasgekeer te wees, op pad na die volgende land, die volgende stad, die volgende hawe....
Nico beskryf hom as die broosste seeman wat hy nog ooit teëgekom het. Sy oё vertel stories van nie kans sien vir hierdie pad wat die lewe so sonder sy goedkeuring vir hom gekies het nie. Iets in sy lyf getuig van weemoed, van 'n malle rondomtalie bestaan waarin die 'dice' vir hom verkeerd geval het.
Op die skip wil-wil dit so amper na 'n saamtrek van die Verenigde Nasies lyk. Daar is stuk of agt nasionaliteite aan boord, elkeen vanuit 'n ander hoekie van die aarde. Om die etenstafel is daar 'n heerlike geklets in al wat aksent is. Elkeen wat Engels praat, doen dit in sy eie kinkel-klanke.
'Bybel' staan in vet, goue, ouwêreldse, Turkse letters op die buiteblad van die swart boek geskryf. Tussendeur die gesels het Danie dit terloops op een van die leë tafels in die eetsaal gesit en genoem dat as iemand dit graag sou wou hê hulle dit maar kan vat.